Genelde şiir okumayı çok seven birisi olmama rağmen bu aralar nedendir bilinmez, aaa çok güzelmiş diye okuduğum tüm şiirler Can Yücel’in şiirleri. Can Yücel toplumsal duyarlılığı ağır basan bir şairimiz ve insanı, doğayı, heyecanı, sevinci, üzüntüyü … yani insana has duyguları bence çok güzel ifade ediyor. Malum her yerde inanılmaz bir bahar telaşı var, akşamları yürürken daha 15 gün kadar önce etraftan mis gibi leylak kokuları geliyordu, şimdi güller ve iğdeler görücüye çıktı her yerde onların kokuları var. Çok kısa bir süre sonra Ihlamurlar sıra bizde, bizde varız dercesine buram buram kokacaklar. Bu kokularda yürürken, kendinizi çok mutlu, çok huzurlu, kendiniz ve etrafla barışık hissedebiliyor iseniz, her gün dünya telaşı içinde boğuluyor olsanız bile banakalırsa mutlu olmayı bilenlerdensiniz sizde. Güneşi, ayı, yıldızları sevmek, doğadan gelen çeşit çeşit kokulara hayran olup bir de bu hayranlığı ifade edebilmek bazılarımıza çok komik gelse de, böyle insanlar sırf çok duygusallar diye aynı zamanda zayıf ve güçsüz olduğu düşünülse de inanın, biz hayata hem çok bağlı, duygusal olmak ile birlikte hem sağlam, hem çok güçlüyüz. Bu yüzdendir ki böyle atan yürek, bence yaşamın değerini en çok bilen yürek. Bütün bunları niye mi yazdım, aşağıda yine Can Yücelden güzel bir şiir var, sanıyorum diğer sevdiğim şairlere bir çeşit günah çıkartma duygusu, neden hep Can Yücel sorularına bir çeşit cevap verme telaşı, kim bilir belki bunların hiç biri, içimdeki bahar coşkusunu, her geçen saniye ellerimizden kayıp giden hayatı paylaşma arzusu.
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela.
O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan bir şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın.
Ucundan tutarak...
CAN YUCEL