ÇİLEK REÇELİ VE PÜFLERİ

"Her yiğidin ayrı yoğurt yiyişi vardır" sözünü sanıyorum bilmeyen yoktur. Gerçekten benzer şeyleri bile çoğumuz ayrı ayrı yollardan yaparız. Benim çilek reçeli tarifim de böyle. Yıllar önce babamın bir arkadaşının bastırdığı kitaptan öğrendim çilek reçeli yapmayı. Aslında bizim evde bütün reçeller yapılırdı ama; evlenmeden önce evde hiç reçel yapmadığım için, elimin altında ki kitap bir takım tariflerde bulunmaz nimet idi. Reçel yaparken kullandığım yöntem, Şükran teyzenin yaptığı yöntem. Çilekler önce yıkanır, ayıklanır, daha sonra akşamdan bire bir ölçü ile şekere bir güzel yatırılır ve sabaha kadar sulanması beklenir. İlk gün yaklaşık 10 dakika kaynatılır ve köpüğü alınır, ikinci gün aynı işlem tekrarlanır, üçüncü gün altı kapatılmadan önce yarım limon suyu sıkılır ve henüz soğudan kavanozlara konulup, iyice soğuduğunda ağzı sıkıca kapatılır. Yanlış hatırlamıyor isem üzerine margarin eritilip dökülüyür ve margarin donduğu zaman hava alması iyice engellenmiş oluyor idi. Ben bu margarin eritme faslını hiç uygulamadım. Gerçi hiçte bozulma olmadı şimdiye kadar. Balkon ya da camın önünde güneş alan bir yer var ise, kaynatma işleminden sonra tencerinin ağzını temiz bir tülbent ile kapatıp güneşe koyar iseniz hem daha sağlıklı, hem kıvamı daha güzel oluyor. Üç gün sürüyor diye hiç yapmayanların gözü korkmasın, uygularken hiç zorlanmadan yapılabilen bir işlem. Bir de son gün kaynatma esnasında suyundan iki tatlı kaşığı çay tabağına koyarsanız, soğuduğu zaman kıvamın reçel kıvamı olup olmadığını anlayabilirsiniz. Reçeli gereğinden çok kaynatır iseniz rengi kararıyor. Son tavsiye en güzeli bulmak zor biliyorum ama; miss gibi kokan dağ çileği ile reçellerinizi yapmanız. Banakalırsa deneyin, evin kokusu, kendinizin yapmış olmasının huzuru, katkısız olduğunu bilmenin rahatlığı hiç bir şey de yok.