Hepimiz zaman zaman mutsuz, keyifsiz, eli kolu kalkmaz, hiçbir şeyden zevk almaz bir halde olmuşuzdur sanıyorum. Ya da avaz avaz bağırmak, haykıra haykıra ağlamak istediğimiz olmuştur. Böyle zamanlarda, bir çiçeğe bakmayı, bir kuşu seyretmeyi ya da dinlemeyi çok sevenlerdenim. Dün bir arkadaşımla yemek çıkışı, atılmak üzere ayrılan ekmeklerden alıp, güvencin beslemeye gittik. Çalıştığımız yerin orman içinde olması ve kuşların bolluğu büyük avantaj tabi. Ekmekleri doğrayıp, attıktan sonra bir banka oturup güvercinleri seyretmek öyle büyük bir huzur verdi ki anlatamam size. Teker teker birbirlerini haberdar edip gelmeleri, tedirgin, ürkek ama bir o kadar da insana alışkın yemeleri, en ufak bir şeyde hep beraber uçup, hep beraber tekrar dönmeleri hem inanılmaz keyif verdi, hem de inanın terapi gibi bir şey oldu. Banakalırsa deneyin, insanın içini inanın hem çok rahatlatıyor, hem anlık dahi olsa, bütün sıkıntılarınızı unutturuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder