ELİF ŞAFAK/İSKENDER

2011 yılının okuduğum son kitabı "İskender". Roman, Türk-Kürt kökenli, Londra’ya göç etmiş bir aile üzerinden göçmenlerin durumunu anlatıyor. Bir ailenin trajik hikâyesi de diyebileceğimiz roman özellikle anne-oğul ilişkisini sorguluyor. Her ne kadar romanın yarısına geldiğimde dahi olayları tam olarak kavrayamasam da son yarısı daha hızlı, daha anlaşılır geldi bana. Tek tek sürekli ayrı insanları anlatarak olaya girmesinden mi? bilmiyorum ama, ilk başta kitaba bir türlü tam olarak giremedim, karakterlere ve konuya tam olarak hakim olamadım. Belki çok sık okuyup/bırakmamdan, belki sürekli yeni eklenen karakterleri geç tanıyabilmekten, belki araya giren mektupların yarattığı karmaşadan, bir türlü akıcı bir hale gelemedi kitap. "Su gibi okudum" değil, "çok sıkıcıydı" o da değil, ne bileyim bir türlü tanımlayamadım kitabı. Oysa ki "AŞK" bir hayli etkilemişti beni. Bunların hepsi benim fikirlerim tabii, banakalırsa siz okuyun ve kendiniz karar verin.

Şu hayatta insan en çok sevdiklerini acıtır.. En derin yaralar ailede açılır, kabuk tutsa bile kanar hikâye, içten içe...

Aşkı aramadan evvel, düşün bir, ya benden nasıl bir âşık olur?
İnsanın sevdası karakterinin yansımasıdır.
Sen kavgacı isen, ha bire öfkeli, aşkı da bir cenk gibi yaşarsın.
Gönlü pak olanın sevgisi de saf olur.
Şu hayatta insan en çok sevdiklerini acıtır.
En derin yaralar ailede açılır, kabuk tutsa bile kanar hikâye, içten içe...
Attığımız her adım, yaptığımız her işte kendimizi yansıtırız.
Budur çözülmesi gereken bilmece...