Hafta sonu Işık Kansu’nun Çocukluğa Yolculuk kitabını okudum. Farklı farklı 24 kişinin yaşam öyküleri anlatılıyor kitapta. Şimdi erişkin olan 24 kişi’nin kendi ağızlarından aktarılan öykülerle, çocukluktan bugüne taşınan yoksulluğun, azmin, aklın, sevginin ve onurun ulusal bir kimlik tarihçesine dönüşümü örnekleniyor. Zaman zaman öykü okumayı seviyorum. Çok yorgun olduğum zamanlarda öykü okumak dinlendiriyor. Öykülerin genelde kısa oluşu, olayı yalın bir anlatım ile anlatması, yoğun bir etki uyandırması ve az sayıda karaktere yer vermesi hem öyküyü romandan ayırıyor hem de pür dikkat ve kolay okumamı sağlıyor. Karakter tahlili çok iyi yapılmış ve gerçekten çok çarpıcı bir kitap. Okurken açıkçası beni hep düşündürdü. Keşke o şartlarda (çoğu kişinin doğum tarihi 1930 civarı) bu kadar emek ve çabayla çok büyük değişim geçirip, çıtayı bu kadar yükselten insanların çocuklarımızla da konuşma şansı olsa ve onlar şartlar zorken bile hedefin isterlerse çok büyük olabileceğini görseler. Tabii bu kitabın en büyük özelliği yazar yaşamöykülerini öyküselleştirerek anlatmış ama; hepsi gerçek hayat hikayesi. Hepsinde inanılmaz mücadele ve azim var. İnsanın çocuklukta yaşadıklarının, büyürken onlara nasılda yol arkadaşı olduğu anlatılıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder