KADINLIK HALLERİMİZ ...

Yukarıda ki resim uzun zaman önce maillerde bir hayli gezinmişti. İlk gördüğüm de özellikle çalışan hanımlar ya da çalışmayıp ev hanımı bile olsa çocuklu hanımlar için gerçekten zaman zaman yaşadığımız telaşları (ne fark eder ki ev hanımı, çalışan hanım sonuçta hepimizin günlük telaşlarını) iyi anlatmış diye düşünmüştüm. Hepimizin kendimizi böylesine çılgınca, hiç bir şeye yetişemez, yorgun, bıkkın, zamanı uzatmak elimizde olsaydı diye keşkeler ile çırpındığımız zamanlarımız eminim ki olmuştur. Günlük telaşlarımız bir tarafa, evden çıkıp servise yetişme telaşındayken, işten çıkmış, çocuğu yuvadan almış bir de o hasta ise yemek yapmak telaşındayken, dar zamanda misafir gelecek diye telaşlanıp, ufaklık her gün uyur ama o gün uyumayacağı tutar ise hazırlık nasıl yetişecek diye avaz avaz bağırmak isterken, …. daha çooook uzatılır biliyorum ama; kısaca bazen hepimizin kendimizi böyle hissettiği eminim ki olmuştur. Ve yine eminim ki çoğumuzun eşi bu durumu ya anlamaz, ya neden nedir bu telaşın der, ya da bırak canım biraz kendin yapıyorsun deyip sizi kahreder. Enerjinizin bitmesi, kendinizi yorgun, bitkin ve hiçbir şeye yetemez hissetmeniz bir tarafa en kötüsü de budur sanıyorum. Sırtınızda ki yükünüzün değil ama; ruhunuzdaki dalgalanmanın paylaşılmasını isteriz ve tabii ki anlaşılmayı, takdir edilmeyi, ellerine, emeklerine sağlık denilmesini isteriz. Belki de tek isteğimizdir bu dar zamanlarımızda ki yorgunlukların hafiflemesi için paylaşılmak/anlaşılmak... Banakalırsa böyle, siz ne dersiniz?